кетераяқ
зат. 1. этногр. Қыз алуға келген құдалардан алынатын кәделердің бірі. Меймандар өздеріне тігілген екі отаумен қоштасып, «к е т е р а я қ», «кебіскиер» секілді ырым-жырымды шұбартып жатыр (Э. Төреханов, Таудан түс., 50). Бұлар енді ана бөлмеде де, мына бөлмеде де әуелі «жолаяқ» деп, сосын «к е т е р а я қ» деп алды (Ә. Нұрпейісов, Соңғы., 294). 2. Қонақ үйден шығарда сый-құрмет ретінде оған арақ ішкізу салты. \≈ К е т е р а я қ ішкізбей ешкімді де жібермеймін. \≈ Мынау «к е т е р а я ғ ы ң» деп, қолына бір рөмке толы арақты ұстатты.