Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
көрқұлақ
сын. жерг. Еш нәрсені естімейтін, білмейтін. Оның үстіне айдаладағы к ө р қ ұ л а қ жылқышы болып шықты (Ә.Кекілбаев, Үркер, 106). Ондай абыройды кім алып беріп отырғанын естімей, шеттерінен к ө р қ ұ л а қ болып қала қойды дейсіз бе?! (Бұл да, 312).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: көрқұлақ


будет выглядеть так: Что такое көрқұлақ