күзер
зат. ар. жерг. Мұз үстіне құм, шөп-шалам төсеп, аяқ таймайтындай етіп жасалған жол (Қаз. этнография., 2, 413). – Мен мұндай өте алмаймын к ү з е р і ң н е н, Қиқылдап бұған түссем жүземін мен (Жеті ғасыр., 2, 152). Өзеннің қос қапталындағы ел қашан мұз қатқанша бірбірімен қатынасуы мұң болып, мұз қатқан соң да к ү з е р салынып, күл төгілуін күтісетін (Соц. Қаз., 18. 10. 1981, 3). Ол к ү з е р (сал) байлап, жасақтарын жаудың сұрапылына іліндірмей Іленің оңтүстігіне дін аман өткізіп алады (Алматы ақшамы, 21. 06. 1991, 4).