Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
маңғыла
зат. көне. әск. Шолушы, барлаушы д. м. Жорыққа аттанған қолдарының алдында м а ң ғ ы л а с ы , оның алдында күзетшілері (І.Есенберлин, Шығ. жин., 9, 366). Оған да қанбала, қарауыл және сауыт киінген м а ң ғ ы л а берілді (Бұл да).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: маңғыла


будет выглядеть так: Что такое маңғыла