маңғыста
ет. жерг. 1. Маң-маң басу, аяңдау, маңу. Ащы іздеген аруаналар алыс жалдарды төскейлеп әлдеқайда м а ң ғ ы с т а п барады (Ә.Кекілбаев, Дала баллада., 68). Маң-маң басып м а ң ғ ы с т а п жайылып жүрген аққу аруаналар (Ә.Кекілбаев, Үркер, 275). Маң-маң басқан сары атан, М а ң ғ ы с т а п шығар өріске (Махамбет, Өлеңд., 107). 2. ауыс. Көп сөйлеу, біраз нәрсені айту. Қазақы жалпақ тілге әрқалай төселіп алған, топ алдына шыққанда айрықша аруақтанып, ағытылып кететін Мүбарақ бұл жылы да біраз м а ң ғ ы с т а д ы (О.Сәрсенбай, Шығ., 5, 76).