Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
нарт
зат. көне. 1. Ер жігіт, батыр. Тұсындағы болған н а р т ы ң қорлама, Тұсыңдағы болған н а р т ы ң қорласаң, Табылмас-ты керекте (Шалкиіз жырау: Нар заман, 26). 2. Түмен басы. Майқы бабамыз дүниедегі ғақылды, оқымысты адамдардың айтқандарын тізіп қойып, соны күне н а р т т а р ы н а, дүбірлеріне жеткізіп, сіңіріп отыратын болған (Қазыбек бек, Түп-тұқиян., 57). Бұл Наурызбайдың түмен басы – н а р т болып белгіленгеннен кейінгі алғашқы соғыстары еді (Соц. Қаз., 16.02.1991, 4).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: нарт


будет выглядеть так: Что такое нарт