нос
Нос берді. жерг. 1. Тұмсығын көтерді, мұрнын шүйірді, менсібеді. О да теріс қарады-ау! Теріс қарамақ түгіл, «әдіра қал, бұ да адам болып, кісіге сөз айтпақшы ма екен»?! – деп н о с т а б е р д і ғой (Б.Майлин, Таңд., 207). 2. Тойтарып тастады, бетін қайтарды. Мұны істесе (суретті жыртса), оқыған еркекке өзінше н о с б е р е м деп ойлап еді (Б.Майлин, Таңд. шығ., 444). Нос көрсетті. сөйл. Нос берді. Қойнындағы қосағы н о с к ө р с е т к е н соң, Бескемпірдің басқа шықпасына кім кепіл?! (Қ.Ысқақов, Қара орман, 34).