Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
оби
ет. жерг. Қоқыраю, қоқию, қалқию. – Алексей, сен тар жерде аяққа оралып, о б и ы п отырмай үстелді біздің залға даярла (К.Сегізбаев, Біз қалада., 46). Расыл екі салт аттының бірі бұжыр Мұқан екенін ат үстіне қондырған қарақшыдай о б и ы п, қолапайсыз отыруынан-ақ танып, қуанып жеткен (Жұлдыз, 1973, №3, 51).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: оби


будет выглядеть так: Что такое оби