Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
орақ
зат. жерг. Шөп шабатын құрал; белорақ, шалғы. Екінші бригада машина жүрмейтін жерді о р а қ п е н сыпырып жатыр. Үшінші бригада шөпті жинаумен айналысып жүр (Б.Майлин, Таңд., 436). Әнеугүні біреу о р а қ жанып тұрған, кенет, айқай салды (Ж.Нәжімеденов, Кішкентай, 68).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: орақ


будет выглядеть так: Что такое орақ