Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
салқам
сын. жерг. Сылқым, кербез. Құлеке он бесінде с а л қ а м еді, Отызында – би, қырқында – дархан еді (Шал ақын, Өлеңд., 41). Қара үйдің түндігі с а л қ а м келіншектің жаулығындай тым шалқалап қалыпты (Ә.Кекілбаев, Үркер, 23).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: салқам


будет выглядеть так: Что такое салқам