Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
салқау
сын. жерг. Баяу, сылбыр, шабан. Үйірлі қасқырдың жүгірістері өте с а л қ а у. Тым тоқ болуы да (М.Мағауин, Аласапыран, 2, 259). Кәрі саусақтар с а л қ а у тарта бастады (Жыл он екі ай, 1978, 21).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: салқау


будет выглядеть так: Что такое салқау