Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
санғұн
зат. көне. Әскери лауазымдардың дәрежесі кіші түрі. Қаған орнынан тұрды. Ол тұрғанда орда толы сардарлар мен с а н ғ ұ н д а р, білгілер, шадтар мен еркіндер түгел тұрды (Т.Зәкенұлы, Мәңгітас, 403). – Мені орда с а н ғ ұ н ы хуяндық Ван Кэға кездестіріңдер, - деді (Бұл да, 406).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: санғұн


будет выглядеть так: Что такое санғұн