төр
зат. көне. Халықты басқарушы топ, өкімет. – Түркі, оғыз бектері, тыңдаңыздар! Жоғарыда тәңірі баспаса, төменде жер айырылмаса, түркі халқы, еліңді, т ө р і ң д і (өкіметіңді) кім құртады (Т.Зәкенұлы, Мәңгітас, 27). Төр жайлау. Таудың бөктерінен жоғарырақ жеріндегі жайлау. Мал сүрлеуінен басқа доңғалақтың егіз ізі түсіп көрмеген т ө р ж а й л а у да заман үніне үйрене бастаған (К.Сегізбаев, Жап-жасыл., 405). Қаратөске қайқайған елдің алды т ө р ж а й л а у ғ а еркіндеді (К.Мұқажанұлы, Ортеке, 118). Етекте орналасқан жайлау – ой жайлау, одан биіктегісі – бөктер жайлау, бөктерден жоғарысы – т ө р ж а й л а у, ең биіктегісі – кер жайлау деп аталады (Қаз. этнограф., 1, 283). Төр көрпе. Төрге төселетін көрпе. Т ө р к ө р п е н і ң үстіне жамбастай жантайған ол сырлы тостағандағы сусыннан әлсін-әлсін ұрттап қояды (Д.Рамазан, Жылап аққан., 121).