тұл
Тұл ат. этногр. Қайтыс болған адамның төл атын асына сою үшін, құйрық-жалы күзеліп, бір жыл бойы мінілмей, бос жіберілген атты «тұл ат» деп атайды. Т ұ л а т т ы соярда құраннан аят оқылып болған соң, бәйбішесі, қызы, келіндері «т ұ л а т қ а» көріс қылып, жоқтау айтады (Ата салты., 138). Тұл отау. этногр. Ұзатылар алдында қайтыс болған қалыңдықтың күйеу ауылына жөнелтілген жасауы осылай аталынады. Мұндайда (қалыңдық дәл ұзатар алдында өлсе) қалыңмал да қайтарылмайды, оның орнына қызға арналған жасау «т ұ л о т а у» деген ортақ атпен күйеу ауылына жөнелтіледі (Х.Арғынбаев, Қаз. халқы., 181).