Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С [Т] У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
тізектет
ет. сөйл. Тыным таптырмау, шырқ иіру. Өзі де ырза бола алған жоқ. Т і з е к т е т і п, әуел бастан-ақ елді алдына салды (М.Әуезов, Қилы заман, 35).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: тізектет


будет выглядеть так: Что такое тізектет