Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
шал
Iет. Саз аспабында ойнау; тарту. Шудың жынысында қамыс сыбызғы ш а л ғ а н түйеші, Қаратаудың бөктерінде қурай сыбызғы тартқан қойшы ұзын сонар әңгімеге талшық болды (Т.Әлімқұлов, Сырлы наз, 114). Бір ауық қолына домбыра ұстап, Сүгір мен Әлшекейдің майда қоңыр күйлерін ш а л д ы (О.Сәрсенбаев, Жақсының көзі, 16).
II
Шалып байлау. Алдымен шалып алып, содан кейін байлау (С.Қасиманов, Қаз. қолөнері, 211).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: шал


будет выглядеть так: Что такое шал