Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
шәбі
зат. жерг. Кепілдік үшін боданда ұсталып қалатын кісі. Ұстады «ш ә б і» бер деп Арсалаңды, «Ш ә б і» деп құл қып алмақ талап жанды. Өзге би қорыққаннан «ш ә б і» бермек, Бұқара ақыл таппай бек сандалды (А.Үлімжіұлы, Шығ. жин., 2, 247).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: шәбі


будет выглядеть так: Что такое шәбі