Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
шәлкем
зат. жерг. Орылып, бауланған егін. Әр мөлтектің маңында баулығымен үйілген ш ә л к е м д е р көрініп қалады (Е.Тұрысов, Құралай жолы, 7). – Енді қайтейін, үлгере алмадым. Ш ә л к е м д і байлағанша, алып кетті. Көптік жасады, - деп ақталды (Ә.Сараев, Тосқауыл, 74).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: шәлкем


будет выглядеть так: Что такое шәлкем