шетен
Iзат. жерг. Айналасы талмен тоқылған, үсті ашық қора, шарбақ. Жадыра сиырды айдап тастаған соң, ш е т е н д е г і қой-ешкіні нұралыққа қарай ысырып салды да, таңертеңгі шай жабдығына кірісті (Ә.Әлішев, Бәйтерек., 41). Мойындарында бір түсті шүберек байлаулы, құлақтары селтеңдеген егіз лақты ш е т е н н е н алып берді (М.Қаназов, Ақ тайлағ., 136). Өтеген оны екі үйдің арасындағы қайыр талдан тоқыған ш е т е н қорадан көріп отыр (Жұлдыз, 1970, №10, 104).
II
зат. жерг. Үстіне бір нәрсе қоюға арналған кішкентай текше; тумбочка. Сосын «оны-мұныға жаратарсың» деп бір уыс қағаз ақшаны кереуеттің бас жағында тұрған аласа ш е т е нн і ң үстіне қойды (Қ.Мұханбетқалиев, Жаңғырық, 118).