Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
шөкет
зат. жерг. Ағаштың түбірі. Жиектегі тоғай арасынан шыққанша, арба біресе шұқырға түсіп кетеді, біресе ағашқа, ш ө к е т к е соғылады, қираңдап жүргізбей келеді (З.Ақышев, Ақбел асуы, 154).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: шөкет


будет выглядеть так: Что такое шөкет