Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
шұғыла
зат. этногр. Күн шапағы секілді ою-өрнек. Ұмытылып бара жатқан ою-өрнектердің өзі сан алуан: ш ұ ғ ы л а, бітпес, арқармүйіз, сүрме, айшық, жұлдыз, тышқан ізі т.б. (Қаз. әдеб., 13. 07. 1984, 12).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: шұғыла


будет выглядеть так: Что такое шұғыла