Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
шыбынжегіш
зат. зоол. қ. шыбыншы. Ш ы б ы н ж е г і ш өзінің атына сай бұтақтан бұтаққа секіріп, ұшып бара жатқан шыбын, маса, шіркей немесе ұсақ көбелектерді аулайды (Құстар, 51). Ш ы б ы н ж е г і ш т е р ауадан ұстаған жәндіктермен қоректенеді (Тірі табиғат, 26).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: шыбынжегіш


будет выглядеть так: Что такое шыбынжегіш