Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
шытыра
зат. жерг. Аппақ, ақ шаңқан, жалтырақ жібек. Есіне баяғы ақ ш ы т ы р а киініп, теңбілкөкке мініп, сыланып-сипанып ел қыдырып жүретіні түсті (Ә.Кекілбаев, Құсқанаты, 31). Ақ ш ы т ы р а сусып түсе қалғанда ішінен шошына қараған қос нәркес көз Әбілқайырды шарпып өтті (Ә.Кекілбаев, Үркер, 145).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: шытыра


будет выглядеть так: Что такое шытыра