ымбал
зат. сөйл. Ым, ымба, ишара. Көзінен жыласа да жас шықпайды, Бірде ұғып айтқан сөзін, бірде ұқпайды. Сөйтсе де ы м б а л м е н е н ұғындырып, Жоғалып бірнеше күн кеткен жайды (Бабалар сөзі, 89, 186). «Жарайды», - деп, ұнаса, бас иземек, Жек көрсе, жиіркеніп дірілдемек. Жүрегіңнің тілі жоқ, ы м б а л ы сол, Ұғып ал да бола көр соған көмек (Шәкәрім, Шығ., 58). Ойға батсам – ой әмір Ы м б а л ы н а бағынам, Ойлап тапсам – ой тәңір, Жұмбағына табынам (І.Жарылғапов: Қаз. әдеб., 14. 05. 1976, 4).