Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
қана
Iзат. көне. Қарын. Ең құрымаса, қ а н а с ы н а н шыққан перзенттерін де көрсетпей, зар етіп қойды-ау (О.Сәрсенбаев, Жақсының., 201). Уылдырық шашатын балықтың қ а н а с ы н а н шығысымен ұрық жыбырлай бастайды (Қ.Тоқмырзин, Керзаман, 3, 142).
II
зат. сөйл. Арна, кенере. Үшеу көк ала атты қ а н а с ы н а н аса бұрқырап жатқан асау өзенге тықсыра түсті (Қ.Салғарин, Соқпақ., 130).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: қана


будет выглядеть так: Что такое қана