Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
қан-қасап
сын. поэт. Көп адам қырылған, қан судай аққан, қан жоса болған (соғыс). Оның көкесі ол кезде алыс жорықта, қ а н-қ а с а п ұрыста жүр еді (Ш.Айтматов, Ерте келген., 47). Үңгірге кірген адам ондағы адамдар мен аңдар арасындағы тіршілік үшін айқасқан қ а н-қ а с а п арпалысты көріп тұрғандай күй кешпек (А.Сейдімбеков, Күңгір-күңгір., 53). Қан-қасапқа ұшырады [тап болды]. Қырғынға ұшырады, қырылды.
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: қан-қасап


будет выглядеть так: Что такое қан-қасап