Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
қоян
зат. этногр. Бір топ бала алаңға жиналып ойнайтын ойын. Қашықтығы 50-60 м-дей жерге екі шеңбер сызады. Қояндар бір шеңберде тұрады. Бір бала «тазы» болып, 3-4 м-дей жерге орналасады. Қояндар бір қоршаудан екінші қоршауға қашқан кезде жолдан ұстайды (Ойын-сауық, 155). Қоян аяғын жеген. Нағыз жүйрік, желаяқ. Ол үш жастан асты. Нағыз қ о я н а я ғ ы н ж е г е н. Ауылдың қозы-лағын қуғыштайды да жүреді (М.Сатыбалдиев, Қоңыр қозы, 8). Қоян бөрік. Қоянның терісінен істелген бөрік. Қ о я н б ө р к і ұйпа-тұйпа боп теріс айналып кетіпті (Р.Отарбаев, Біздің ауыл., 84). Қоян тіс. Тісі қоянның тісі сияқты ырсиып қалған адам. Нартуған енді байқады: аядай тар камерада безеу беттен басқа ерні жырық, қ о я н т і с тағы біреу бар екен (О.Сәрсенбай, Шығ., 4, 259).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: қоян


будет выглядеть так: Что такое қоян