Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
құй
зат. көне. Құдық. Қ ұ й д ы ң құдықтан айырмасы шұқырға суды қолдан құйып толтырады. Ертеректе кез келген жерден құй қазып, оның жан-жағынан аяғы соған құятын арық-атыздар тартқан. Оған жаңбыр, қар сулары құйылып, ауызсу болмағанымен мал суаруға жараған (Соц. Қаз., 09.04.1991, 4).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: құй


будет выглядеть так: Что такое құй