Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я Ы Ғ [Қ] Ү Ұ Һ Ә Ө
қынулы
сын. жерг. Лыпып тұрған, епті, тың (ат). Құр ұстап қойға мінбеген Бәрінде бір-бір қ ы н у л ы ат. Құлайды орғыл құмменен Ор қоян–шана зуылдап (Қ.Мырзабеков: Лен. жас, 01. 01. 1976, 3).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: қынулы


будет выглядеть так: Что такое қынулы