Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі (Қалиев Байынқол)
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү [Ұ] Һ Ә Ө
ұранқұмар
сын. Көп ұрандайтын, ұраншыл. Ту-талақай серкеге жұрт бассалды, Ұлан-асыр айқай-сүрен басталды. Ұмар-жұмар ұ р а н қ ұ м а р ұлы той Жерге төніп, ат бауырын жастанды (Жалын, 1974, №4, 110).
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: ұранқұмар


будет выглядеть так: Что такое ұранқұмар